بچه ها پای سرسره میتونن :
۱. ۶۰۰بار بالا برن و پایین بیان ، لذت ببرن ، مجددا تلاش کنن و خسته نشن.
۲. جاشون رو به کسی که کوچیکتر از خودشونه بدن.
۳. چند دقیقه ای رو صبر کنن برای اونی که بالا رفتن سختشه یا اونی که از پایین اومدن می ترسه و کمکشون کنن.
۴. بغض کنن از کسی که هلشون می ده و ۱دقیقه بعد با کمال میل اجازه بدن که اون زودتر بره بالا.
۵. با تمام وجود بخندن و حتی گریه کنن ، اوج شادی و غم رو تجربه کنن.
۶. وقتی رسیدن بالا ، از عمق وجودشون جیغ بکشن و با تمام کسانی که پایین هستن بای بای کنن.
۷. همه رو توی یه عمر سرسره ای دوست داشته باشن ، به اندازه یه بالا و پایین رفتن ... کسانی که ۱دقیقه پیش نبودن و ۱دقیقه بعد هم نیستن.
۸. و ...
بزرگ (!) ها در زندگی می توانند :
۱. بعد از ۲بار بالا و پایین شدن حالشان از همه کس و همه چیز به هم بخورد.
۲. جای کسی را که ضعیف تر از آنهاست بگیرند و از خودشان احساس رضایت بکنند.
۳. فحش بدهند ، مسخره کنند و جفت پا بگیرند برای ضعیف ها یا بحران زده ها.
۴. بغض نکنند از کسی که ظلمی مرتکب شده ، در عوض ۱دقیقه بعد چندین برابرش را تلافی کنند.
۵. لبخند بزنند یا اشک بریزند بدون اینکه چیزی در درونشان حقیقتا تغییر کند.
۶. هنگام رسیدن به مراحل بالا حرص بزنند ، جفتک بیاندازند و بروی سر کسانی که در مراحل پایین تر قرار دارند تف کنند.
۷. کسی را در سراسر زندگی دوست نداشته باشند. حتی کسی که یک عمر بوده ... و احتمالا هم یک عمر خواهد بود.
۸. و ...
کاشکی هیچ وقتِ هیچ وقتِ هیچ وقت ، هیچ کسِ هیچ کسِ هیچ کس بزرگ نمیشد ... الهی آمین.
ای کاش زندگی همون سرسره بازی دوران بچگی بود...
سلاملیکم یه کاری کن بذدار من این کنکورمو بدم بعد میام میخونم نظر میدم چطوره موافقی؟!!!
زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه ژیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسژارند به یاد
...